سبک و استایل روکوکو در طراحی لباس

استایل روکوکو یکی از استایل‌های قشر مرفه جامعه است. لذا می‌توان آن را در طراحی لباس‌های شاخص و فاخر مشاهده کرد. عموما با پوشیدن این گونه لباس‌ها، از دید فرد بیننده، شخص ظاهری همانند پادشاهان و ملکه‌ها دارد. ریشه استایل روکوکو از فرانسه نشات گرفته است. در واقع این مورد یک اصطلاح در هنر است که از وسایل تزئینی جهت آراستن لباس‌ها، نقاشی‌ها، پیکرسازی‌ها و … استفاده می‌نماید. سبک روکوکو در طراحی لباس تقریبا از سال 1790 مطرح گردید. در آن زمان با رشد طبقه اجتماعی افراد در اروپا، نیاز به لباس‌هایی بود که نسبت به سایر اقشار متفاوت باشد. از استایل روکوکو عموما در کاخ‌ها، مجالس فاخر و به صورت کلی مجامعی که قصد نشان دادن شکوه افراطی را داشتند، استفاده می‌گردید.

آشنایی با استایل روکوکو:

جالب است که در نظر داشته باشید، استایل روکوکو تنها به طراحی لباس خلاصه نمی‌شود و در معماری نیز دارای کاربرد بسیاری است. به طور مثال در خانه‌های کوچک که از این استایل پیروی می‌کنند، انواع ریزه کاری‌ها و تزئینات ریز مشاهده می‌شود. در سبک روکوکو در طراحی لباس عموما رنگ‌های سبز، آبی و صورتی روشن به چشم می‌خورد. این مهم را می‌توان در نقاشی‌های زمان لویی پنجم نیز مشاهده نمود.

یکی از بارزترین لباس‌هایی که از استایل روکوکو استفاده می‌نماید، یک نوع پیراهن بلند فرانسوی می‌باشد. در این لباس‌ها تلاش می‌شود تا کمر باریک و پایین لباس بسیار بزرگ و پف‌دار به نظر برسد. سبک روکوکو در طراحی لباس نیاز به پارچه و تورهای فراوانی وجود دارد که به صورت والان بر روی لباس قرار می‌گیرد. این پارچه‌ها عموما سنگین و دارای بافت زبر هستند.

جالب است که در نظر داشته باشید که فاکتور مهم برای سبک روکوکو در طراحی لباس، زنان بودند. در قرن هفده و هجده میلادی با توجه به حضور پر رنگ خانم‌ها در جامعه  لباس‌های فوق نیز به گونه تغییر نمودند که اندام‌های زنانه بهتر نشان داده شوند. عموما در استایل روکوکو، کمر بسیار باریک، باسن گرد و شانه‌ها و گردن باریک در نظر گرفته می‌شوند.

گذری به سبک روکوکو در طراحی لباس:

از لحاظ نوع طراحی روکوکو بسیار شبیه به استایل باروک می‌باشد. تفاوت این دو سبک در طراحی لباس، در این مهم بود که در استایل روکوکو از  درزهای پشت لباس و در محله پیله‌ها، لباس مدل بازی به خود می‌گرفت تا دامن‌ها گشادتر شوند لذا به پارچه بیشتری نیز نیاز داشت. ار سوی دیگر باید در نظر داشت که در این استایل بالاتنه‌ها به صورت کرست‌دوزی شده بودند تا حالت شق‌تری از بانوان را نشان دهند. البته طراحان لباس برای باز گذاشتن یقه‌ها آزاد بودند و به همین دلیل سبک روکوکو در طراحی لباس با یقه‌های باز شناخته می‌شود.

باید در نظر داشت که در استایل روکوکو برای جلوی پیراهن از چاک‌های باز استفاده می‌شود که می‌توان انواع تزئینات همچون بان یا سایر پارچه‌های تزئینی را به این بخش متصل نمود. تمام این تغییرات منجر می‌شود تا سبک روکوکو دارای دامن‌های گشاد و پف‌دار باشد. در زیر این گونه پیراهن‌ها عموما از یکسری پیراهن‌های نازک استفاده می‌شد تا بدن را به صورت کامل پوشش دهد. دلیل آن نیز از تفکرات ناتورالیسم قرن هجده نشات می‌گرفت که بیان می‌نمود بخش‌های غیرطبیعی و غیرضروری نمی بایست نشان داده شوند.

با توجه به توضیحاتی که در بالا عنوان شد، می‌توان متوجه شد که سبک باروک و روکوکو دارای نقاط اشتراک بسیاری هستند اما در استایل روکوکو به موارد تزئینی توجه ویژه‌ای می‌شود. در واقع لباس‌ها در این طرح‌ها فاخرتر به نظر می‌رسند.

استایل روکو و دانستنی های آن:

دوره‌ای که این استایل در طراحی لباس معرفی شد، صنعت پارچه بسیار تغییر نمود، نخ های ابریشمی در انواع رنگ ها برای دوخت لباس های فاخر تولید شدند، انواع منسوجات تزئینی به بازار معرفی گردیدند که طراحان از آن‌ها استفاده نمایند. همچنین هنر طراحی پارچه دچار انقلاب بزرگی شد که طی آن پارچه های گوناگون با طرح‌های مختلف به بازار عرضه شدند. در بین لباس‌های استایل روکوکو، طرح‌های سنتی با نقش و نگارهای تاریخی دارای جایگاه ویژه ای است.

البته توجه به این موضوع نیز لازم است که این گونه لباس‌ها به دقت نظر و ظرافت بالایی نیاز داشتند لذا دوخت آنان هفته‌ها ممکن بود به طول بیانجامد. در قرن نوزده با ورود پارچه‌های نخی و هندی که بسیار سبک بوند، این سبک کم‌کم کمرنگ گردید. در حال حاضر هنوز می‌توان در فشن‌شوها الهاماتی از سبک روکوکو را مشاهده نمود که طراحان سنتی از آن استفاده می‌نمایند. عموما این نوع از مدل‌ها را در لباس‌های اروپایی و به خصوص فرانسوی می‌توان مشاهده نمود.

در کلاس‌های طراحی آموزشگاه طراحی لباس پیشکسوتان 50 سبک مختلف در طول دوره به دانشجویان آموزش داده می‌شود.

منابع: hisour ،study ،gandiva